กกการที่คนเราอยากที่ค้นหาอะไรสักอย่าง...แม้แต่การค้นหาใจของตัวเองมันก็ไม่มีอะไรที่สิ้นสุด....การให้รางวัลสำหรับตัวเองคือการค้นหาในสิ่งที่ตัวชอบและปรารถนา...ซึ่งมันไม่อยากเลย....ลองหาเวลาว่างๆสำหรับตัวเราเองดูซิค่ะ...การเดินทางก็เป็นอีกสาย
ทางหนึ่งที่บ่งบอกว่าเราต้องการอะไร...การเป็นแสงสีศิวิไลกับแสงของหิ้งห้อยที่อยู่ในป่าหรือแม้แต่เดือนและดาวก็ตาม....มันช่างไม่เหมือนกันเลย...วิถีแห่งการท่องเที่ยวก็เช่นกัน...มันก็มีสิ่งที่คละเคล้ากันไป...ก็แล้วแต่คนชอบละนะ...นี่ไงมันเป็นสิ่งที่เราค้นหามัน...สะเมิง...เริ่มมีคนรู้จัก...เป็นสิ่งที่เราดีใจ.. และก็แอบปลื้มใจลึกๆๆ...เราอยากให้คนมาเที่ยวที่สะเมิงให้มากยิ่งขึ้น...ลองดูซิค่ะว่าสะเมิงมีอะไรที่ดีๆๆอีกตั้งมากมาย...เราจะเห็นเส้นทางท่องเที่ยวที่สะเมิงช่างมีความหลากหลายเสียเหลือเกิน...ไม่ว่าทางธรรมชาติทั้งทางอากาศและภาคพื้นดิน....วัฒนธรรมของทรัพยากรมนุษย์...การทำเกษตรที่เมื่อก่อนมีแต่การใช้สารเคมี..แต่ปัจจุบันเริ่มมีการเปลี่ยนแปลงใช้ชีวภาพมากยิ่งขึ้น..และใช้ต้นทุน
ในการผลิตน้อยมาก...ก็ได้ผลเกินความคาดหมาย..ฉะนั้นใครก็ตามที่มาสะเมิง รับประทานอาหารโดยเฉพาะ ผัก ผลไม้ ปลอดภัยที่สุด..การที่ได้ลงอาบน้ำแร่ก็เช่นกันคุณภาพน้ำแร่ที่สะเมิงก็ไม่เป็นรองใคร..ไม่ว่าที่ไหนก็แล้วแต่....บ่อน้ำแร่ที่สะเมิงมีหลายแหงเช่นกัน เช่น ที่บ้านโป่งกาว บ้านแม่โต๋ อุทยานแห่งชาติขุนขาน..เราเห็นแต่มีการพิชิตยอดเขาที่นั้น
ที่นี่...ที่ในเมืองไทยยกเว้นยอดเขาเอเวอร์เรจ นะค่ะ ฮิ..ฮิ..สะเมิงเราก็มีค่ะเป็นยอดเขาที่สูงติดอันดับ 10 ของเมืองไทยเลยที่เดียวนะค่ะ...ความสูง 1,840 เมตร จากระดับน้ำทะเล น่าคิดเลยเนอะ...มีชื่อว่าม่อนอังเกตุค่ะ...หินมหัศจรรย์...ที่กลางหุบเขาในป่าดงพงไพร...ใครได้ไปสะเมิงไม่เห็นก็ไม่รู้จะพูดยังงัย
แล้ว...ที่สะเมิงมีชนเผ่าอยู่หลายเผ่าที่อยู่ปะปนคละเคล้ากันไป...มีอัธยาศัยดี..ไม่ว่ารอยยิ้มและการต้อนรับ....การเดินทางแบบท้าทาย..เส้นทางสายสะเมิงยังมีให้ท่านได้ท้าทายอย่างสนุก..
และปลอดภัย...ค้นหาเส้นทางได้ที่สะเมิงนี่แหละ มีความแตกต่างไม่เหมือนที่อื่น เพราะเราเที่ยวไปแบบไม่ทำลาย..ใครก็ตามหากได้มาที่แห่งนี้..ขอให้รักษากฏกติกาของพื้นที่ที่เราไปด้วยนะค่ะ...สุดท้ายใครอยากร่วมเดินทางกับพี่แอน ในโครงการ " เที่ยวไป ปลูกไป "...กับพี่แอน ยินดีต้อนรับทุกท่านค่ะ...เห็นมั๊ยค่ะ...อะไรคือสิ่งที่ต้อง
การ และนั้นคือความสุข..ที่ดีๆ..นั้นแหละ...การที่เราหลบหนีแสงสีศิวิไล!!!สักช่วงระยะเวลาหนึ่งเพื่อเป็นรางวัลกับชีวิตตัวเราเอง อะไรไหนจะเท่าละ...จริงมั๊ย...สังคมเมืองและสังคมชนบทที่อยู่ห่างไกล มันเป็นการดำรงค์ชีวิตที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง...นี่งัย..สะเมิง..
มมมพี่แอนมมม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น